De rust bleef uit. Wel hadden mijn lief en ik mooie gesprekken over verstand en gevoel.
Op een avond in het zoutwaterbad van een sauna vroeg mijn lief of ik het kon: de CONTROLE loslaten. Ik ging de uitdaging aan, eerst wat onwennig maar het ging me steeds beter af. Dobberend in het zoute water voortbewogen worden, mijn ogen dicht en mij laten leiden. Het werd zelfs fijn. Er gebeurde heel veel en het ontlokte mij de uitspraak: “Volgens mij voel ik met mijn hoofd.” Een confronterende uitspraak.

Ik ging er wat meer op letten en werd me bewuster van wat er gebeurde. En je ergens bewust van zijn, is al een grote eerste stap in een proces naar verandering. Waarom neemt het denken het van mijn voelen over, terwijl ik van nature een gevoelsmens ben? Ik leerde dat mijn rationele kant een overlevingsmechanisme van mij is.
Als het voelen teveel wordt, stap ik over op denken. Helaas zijn dat vaak ook beperkende gedachten die alle kanten op gaan…

Zo ook die middag op het strand.
Terwijl mijn hoofd weer eens overuren maakte, wilde mijn lijf maar één ding. Lekker afkoelen in het water. Ik liep de zee in en liet me drijven op de golven, mijn gezicht gericht op de eindeloze watervlakte en de lucht. Daar voelde ik; deze weidsheid is ook in mij. Ik ben niet mijn beperkende gedachten, niet gebonden aan grenzen. Op gaan in deze weidsheid en meebewegen met de golven, zo simpel kan het zijn.
In de laatste week van mijn vakantie vond ik de rust waar ik zo naar verlangde.

Inmiddels loopt het gewone leven alweer even. Het blijft lastig met mijn denken en mijn voelen. Toch merk ik een verandering en kies ik vaker voor wat rust. 
Want in mijn rust vind ik mijn gevoel en wordt het stiller in mijn hoofd.